Ponad tysiąc osób wzięło udział w tegorocznej Kolumnie Nacjonalistycznej, która od kilku lat towarzyszy Marszowi Niepodległości w Warszawie, gromadząc tłum...
Read More
„Tytus, Romek i A’Tomek jako warszawscy powstańcy 1944” – Henryk Jerzy Chmielewski
Trudno chyba o większą ikonę polskiej popkultury i komiksu od serii przygód Tytusa, Romka i A’Tomka. Stworzeni przez Papcia Chmiela, czyli Henryka Jerzego Chmielewskiego, bohaterowie powstali w warunkach szczytu PRL-owskiej propagandy antykomiksowej, będącej częścią nagonki na „zgniłą kulturę Zachodu”. Zeszyty z perypetiami dwóch harcerzy i nie do końca jeszcze uczłowieczonej małpy wydawane były niemal co roku, od 1957 do 2008. Pozycja, którą przyszło mi recenzować, nie jest w zasadzie częścią głównej serii przygód, lecz raczej zbiorem plansz z anegdotami z (...) Czytaj dalej...
Film „Powstanie Warszawskie” (2014)
W maju na ekrany kin w całej Polsce trafił wyjątkowy film. „Powstanie Warszawskie”, bo o nim mowa, jest dramatem wojennym po raz pierwszy w historii całej kinematografii zrealizowanym w całości z oryginalnych i unikatowych zdjęć pochodzących z kronik Armii Krajowej z sierpnia 1944 roku, które za sprawą realizatorów oraz najnowszych technik zostały odrestaurowane i pokolorowane. „Dramat non-fiction”, jak określają ten film producenci przedstawia widzowi nie tylko „historię jako taką”, lecz także opowieść o dwójce braci – operatorów filmujących zmagania o wyzwolenie stolicy spod (...) Czytaj dalej...
„Sierpniowe niebo. 63 dni chwały” (2013) – reż. Ireneusz Dobrowolski
Widoczny wzrost zainteresowania tematem Powstania Warszawskiego znalazł swoje odzwierciedlenie również w polskiej kinematografii. Zbliżająca się premiera mającego szansę stać się kasowym hitem, „Miasta 44” Jana Komasy zdaje się być najlepszym potwierdzeniem tej tezy. Rok ubiegły obfitował w produkcje związane z Powstaniem, a z samych filmów fabularnych wymienić można przynajmniej trzy – „Był sobie dzieciak”, „Baczyński” i oczywiście „Sierpniowe Niebo. 63 dni chwały”.
Premiera „Sierpniowego nieba mnie ominęła, ba, wydaje mi się, że w ogóle przeszła bez większego echa. Recenzje i (...) Czytaj dalej...
Enemy Front – recenzja gry
Polski przemysł elektronicznej rozrywki zdecydowanie nabrał w ostatnich latach rozpędu. Na czele ze sztandarową serią przygód Geralta z Rivii, która stała się nawet przedmiotem głupawej wymiany uprzejmości między Obamą, a premierem naszego teoretycznie istniejącego państwa. Poza stosunkowo już rozpoznawanymi na świecie polskimi studiami pokroju CD Projekt RED, Flying Wild Hog czy Techland, istnieje w naszym kraju całkiem pokaźna liczba mniejszych producentów gier, wciąż próbujących przebić się ze swoimi produktami do świadomości zachodniego gracza. W tym gronie znajduje się CI Games, (...) Czytaj dalej...
Samozagłada francuskiej centroprawicy
Kierunek ideologiczny obierany obecnie przez francuski Front Narodowy może niepokoić. Trzeba jednak przyznać, że dla Francuzów nie ma obecnie lepszego politycznego wyboru, a sukces prawicy narodowej zrobił już wyłom, w systemie opanowanym przez wymieniające się władzą ugrupowania centroprawicy i socjalistów. Może się okazać, że partia Marine Le Pen nie będzie musiała robić zbyt wiele dla osiągnięcia zwycięstwa w krajowych wyborach parlamentarnych w 2016 roku. Rządzący socjaliści na czele z prezydentem Francoisem Hollandem są coraz gorzej oceniani, natomiast centroprawicę dławią kolejne (...) Czytaj dalej...
Bezpieczny eurosceptycyzm Nigela Farage’a
Przed nami pierwsze posiedzenie nowego Parlamentu Europejskiego. Wiadomo już, że jak na razie jedynym beneficjentem „triumfu eurosceptyków” w tegorocznych wyborach będzie Nigel Farage. Brytyjczykowi udało się utrzymać grupę Europy Wolności i Demokracji, funkcjonującą już w poprzedniej kadencji. Stworzenie nowej frakcji nie powiodło się Marine Le Pen, która nie zdołała zgromadzić wokół siebie parlamentarzystów z siedmiu krajów, a więc nie spełniła podstawowego wymogu formalnego.
Tak naprawdę ostatnie wybory niewiele zmieniły, a prawdziwa reforma Europy, prowadząca do cywilizacyjnego i gospodarczego odrodzenia, to (...) Czytaj dalej...
„Niewiadomski. Zabić prezydenta” – Patryk Pleskot
Sprawa śmierci prezydenta Gabriela Narutowicza i postać Eligiusza Niewiadomskiego, dalej żyją w przestrzeni społeczno-politycznej, dzięki zabiegom lewicowo-liberalnych mass mediów. Narracja jest dosyć prosta: krótko po odzyskaniu niepodległości, endecki fanatyk wziął rewolwer, poszedł do warszawskiej Zachęty i zastrzelił wybitnego prezydenta (który co prawda urzędował parę dni i nie zdążył nic zrobić). Po tych kilkudziesięciu latach nadal działają potencjalni naśladowcy Niewiadomskiego, którzy mogą zaatakować w każdej chwili, jeśli dalej istnieć będzie polskie kołtuństwo, a stowarzyszenie „Nigdy Więcej” nie dostanie odpowiedniej ilości pieniędzy (...) Czytaj dalej...
Ukonstytuowanie partyjnego duopolu
Nie milkną echa polskich wyborów do Parlamentu Europejskiego. Rozpadają się przegrane partie, niektórzy politycy żegnają się ze swoją profesją, a dodatkowo Korwin-Mikke jedzie już totalnie po bandzie, bijąc swoje dotychczasowe kontrowersyjne wypowiedzi o kilka długości. Komik w muszce zapewne po jednej kadencji odejdzie w niebyt, tak jak podobne inicjatywy skupione wokół jednej ekscentrycznej postaci, w rodzaju szwedzkiej Listy Czerwcowej czy austriackiej Listy Hansa Petera Martina. Kongres Nowej Prawicy, podobnie jak i inne partie z poparciem powyżej progu wyborczego, jest bowiem (...) Czytaj dalej...
Węgierskie tropienie skinów i agentów
Początek kadencji nowego parlamentu Węgier jest niezwykle ciekawy. Media i politycy wpierw wytropili dwóch skinheadów ze złotych w naszym regionie lat 90., a następnie znalazł się i obcy agent wpływu, będący hitem ostatnich dni.
Warto zacząć chronologicznie, zarówno pod względem zdemaskowania „afer”, jak i ich początków. Na pierwszy front po wyborach parlamentarnych z początku kwietnia bieżącego roku wpadł poseł nacjonalistycznego Jobbiku. Tamás Sneider został wybrany wiceprzewodniczącym węgierskiego parlamentu, a media dość szybko wynalazły jego „ciemną” przeszłość. Lewicowy dziennik „Népszabadság” napisał, (...) Czytaj dalej...
Misja specjalna hiszpańskiego imigranta
Francja boryka się z coraz większymi problemami. Bezrobocie utrzymuje się na stale wysokim poziomie, bez pracy pozostają dziesiątki tysięcy młodych Francuzów, w szczególności tych którzy niedawno skończyli studia, a wskaźniki wzrostu gospodarczego są dramatycznie niskie. Zmiana na stanowisku premiera jest oczywiście podyktowana innymi względami, a są nimi spadek poparcia dla Partii Socjalistycznej i prezydenta z jej ramienia, a więc Françoisa Hollande’a.
Funkcjonujący niecałe dwa lata gabinet Jeana-Marca Ayraulta, podał się do dymisji 31 marca, a po paru dniach nowym premierem (...) Czytaj dalej...
„Viktator” dalej z pełnią władzy
Wybory parlamentarne na Węgrzech ponownie wygrał centroprawicowy Fidesz. Premier Viktor Orbán przez kolejne cztery lata będzie miał pełnię władzy. Nie tylko nad administracją czy parlamentem, lecz również nad umysłami Węgrów. Przeciwnicy Orbána nazywają go „Viktatorem”, rozwodząc się nad jego autorytarnymi zapędami. Reprezentują oni siły lewicowo-liberalne, stąd w Polsce lider Fideszu cieszy się sporą popularnością, umownej prawej strony. Tymczasem zamiast na złość lewicy manipulować własnym mózgiem, warto mieć świadomość, że podobne zarzuty nie są jedynie propagandowymi kalkami.
Zgodnie z nową (...) Czytaj dalej...
Serbski kurs na Brukselę
Przyspieszone wybory parlamentarne w Serbii, które odbyły się w marcu, obalają mit tego kraju jako wzorcowego państwa nacjonalistycznego. Wszystkie główne siły polityczne kraju, na czele ze zwycięzcą wyborów czyli Serbską Partią Postępowa, opowiadają się za jak najszybszą integracją z Unią Europejską. Nacjonaliści z Serbskiej Partii Radykalnej, po rozłamie w której powstali „postępowcy”, po raz drugi znaleźli się poza parlamentem.
W wyborach 16 marca zwyciężyła wspomniana, centroprawicowa Serbska Partia Postępowa (Srpska napredna stranka), która wraz z koalicyjnymi mniejszymi ugrupowaniami (co (...) Czytaj dalej...
