Wprowadzenie

Ruch narodowo-rewolucyjny, volkistowski i tożsamościowy zawsze opierał się na nietzscheańskim kulcie siły, zdrowia i witalności. Jako tożsamościowcy chcemy obalić neoliberalny System Globalny i powrócić do życia w naturalnych wspólnotach pierwotnych, dlatego postulujemy powrót do selekcji naturalnej, w której przetrwać mogą tylko najsilniejsze osobniki w stadzie. Sami musimy dać dobry przykład innym i odrzucić wszystko co osłabia człowieka fizycznie i psychicznie. Wszystkie używki: alkohol, papierosy, narkotyki, a także mass media, internet i pornografia to środki, którymi System uzależnia od siebie całe społeczności.

Nacjonaliści radykalni zawsze lubili odwoływać się do męskiego archetypu herosa i wojownika, porównywać się do krzyżowców, Wikingów i Spartan. Narodowi rewolucjoniści często przedstawiali samych siebie jako „ostatnich ksztatriów stojących na ruinach europejskiej cywilizacji”. Taki wojownik musi całkowicie poświęcić się ćwiczeniom ciała oraz duchowej czystości i ascezie, odrzucić wszystko czym System może go złamać.

Treningi sportów walki, unikanie używek i przypadkowego seksu to ważna część naszej tożsamościowej drogi. Kto identyfikuje się z ruchem, a tego nie rozumie, najwyraźniej minął się z powołaniem.

Subkultura straight edge (SXE) wywodzi się z muzyki hard core. Odrzuca wszelkie, nawet okazjonalne, korzystanie z używek takich jak papierosy, narkotyki i alkohol. W bardziej radykalnej formie piętnuje także niezobowiązujący seks, aborcję i homoseksualizm. Zdaniem autora właśnie SXE stanowi dobrze dobraną otoczkę do tożsamościowo-rewolucyjnej ideologii. Straight edge jako sposób życia jest coraz bardziej popularny wśród współczesnych nacjonalistów autonomicznych i kibiców piłki nożnej.

Straight edge- historia i charakterystyka

Ruch straight edge narodził się w USA na początku lat 80-tych. Początkowo nie był związany z żadną ideologią. Był ruchem kontrkulturowym powstałym wokół muzyki hard core. Członkowie ruchu SXE reprezentowali charakterystyczną dla punk-rocka postawę buntu przeciwko zastanej rzeczywistości, a jednocześnie odrzucali powszechny wśród punkowców nihilizm, używki i promiskuityzm seksualny. Wokalista zespołów H2O i Hazen Street, Tobby Morse wyjaśniał: „różnica pomiędzy hardcore`m i punkiem zasadza się na tym, że punk mówił coś w stylu „pieprzyć to” podczas, gdy hardcore proponował: ”zróbmy coś z tym. Niech nasze umysły będą silniejsze i wyostrzone”” [1].

John Pocelly z Youth of Today twierdził: “Chcieliśmy wszcząć rewolucję. Poważnie. Uwielbialiśmy moc i żywiołowość hardcore`u, ale absolutnie nie pociągał nas ten cały autodestrukcyjny etos punka. Interesowało nas za to bycie zdrowym, w formie oraz mądre i dobre życie bez używek” [2].

Podstawowe zasady filozofii SXE to: „don`t smoke, don`t drink, don`t fuck”, takie właśnie hasła rzucił wokalista zespołu Minor Threat, Ian MacKayle w swoim utworze „Straight edge”. Znakiem rozpoznawczym tej subkultury stały się narysowane na zewnętrznych stronach dłoni znaki X. W latach 80-tych znakowano w ten sposób osoby niepełnoletnie na koncertach, by nie mogły kupić alkoholu.

Natomiast nazwa „straight edge” oznacza dosłownie: „prosta krawędź” lub „ostra krawędź”. Podobno gitarzysta Minor Threat malując przy użyciu linijki plakat zespołu stwierdził, że ich życie jest proste i ostre jak krawędź tej linijki.

Ruch SXE zyskał w latach 90-tych ogromną popularność na całym świecie. Zaczęło wtedy dochodzić wewnątrz niego do podziałów i powstawania bardziej radykalnych nurtów.

Pierwszym z nich był tzw.vegan SXE, który oprócz trzech głównych zasad ruchu propaguje także wegetarianizm i weganizm. Odrzuca także korzystanie ze skóry naturalnej. Nurt vegan SXE poświęca się głównie działalności na rzecz ochrony zwierząt [3].

Drugim radykalnym skrzydłem SXE jest tzw.hardline. Hardline charakteryzuje się tym, że oprócz używek ostro potępia także aborcję i homoseksualizm. Członkowie nurtu hardline popierają szerzenie swoich poglądów przy użyciu przemocy i dążą do narzucenia ich całemu społeczeństwu. Symbolem hardline są dwa skrzyżowane karabiny [4]. Idee ruchu hardline zostały w XXIw. przejęte przez środowisko autonomicznych nacjonalistów.

Autonomiczny nacjonalizm-charakterystyka

Autonomiczny nacjonalizm (autonomizm, AN) jest nowym prądem europejskiego nacjonalizmu. Tworzy go głównie młodzież studencka. AN z założenia ma być alternatywą dla skompromitowanych i będących często zwykłymi przybudówkami Systemu Demoliberalnego klasycznych partii narodowych.

Autonomowie odrzucają całkowicie System Demoliberalny i klasyczny podział na prawicę i lewicę. Działają w niewielkich nieformalnych grupach. Działalność takiej grupy zazwyczaj ogranicza się do jednego miasta lub regionu. Grupy AN nie mają powiązań ze sobą, choć bardzo często współpracują. Taka strategia nazywana jest „liderless resistance” (opór bez przywódcy). Uniemożliwia ona infiltrację ruchu przez służby specjalne. W sytuacji, gdy policja polityczna zlikwiduje jedną grupę AN, na jej miejsce powstaje kilka kolejnych [5].

Autonomizm narodził się w Europie na początku XXIw., choć za pierwowzory grup AN można uznać nacjonalistyczne organizacje powstałe na fali studenckiej rewolty we Francji 1968r [6]. Najważniejsze idee tego nurtu to: antyglobalizm, solidaryzm społeczny, antysyjonizm i ekologizm.

Autonomiczni nacjonaliści za największego wroga pokoju międzynarodowego uznają USA i Izrael. Opowiadają się za niepodległą Palestyną i sprzeciwiają się prześladowaniu Palestyńczyków przez reżim syjonistyczny. Występują przeciwko agresywnym wojnom wywoływanym przez USA i solidaryzują się ze światem arabskim.

W kwestiach gospodarczych odrzucają kapitalizm i globalizację opartą na władzy wielkich transnarodowych korporacji. Lekarstwem na kapitalizm z jednej strony i komunizm z drugiej ma być ich zdaniem solidaryzm narodowy postulowany przez różne ruchy faszystowskie w okresie międzywojnia. Opowiadają się za ochroną lokalnej przedsiębiorczości.

Ważną rolę w ruchach AN stanowi też ekologia, która wbrew obiegowym opiniom wywodzi się z ideologii ruchów volkistowskich i tożsamościowych epoki romantyzmu. Poszczególne grupy AN organizują różne przedsięwzięcia ekologiczne w swoich regionach np. pomoc dla psów ze schroniska i sprzątanie lasów.

AN odrzucają też wszelki szowinizm i współpracują z analogicznymi grupami z innych krajów. Klasycznym partiom narodowym zarzucają zbyt duże koncentrowanie się na konfliktach historycznych. Uważają, że nacjonaliści z różnych krajów powinni skupić się na problemach czasów dzisiejszych i tym co ich łączy. Ich zdaniem we współczesnej Europie takie problemy, które powinno się rozwiązywać wspólnie to przede wszystkim: globalizacja, uzależnienie od USA i imigracja z krajów pozaeuropejskich.

W kwestiach religijnych AN nie deklarują określonego stanowiska, by „nie wprowadzać do ruchu niepotrzebnych podziałów”. Większość grup autonomicznych przyjmuje ludzi różnych wyznań oraz osoby niewierzące. Pomimo to, autonomowie z szacunkiem traktują chrześcijańskie dziedzictwo Europy i wzywają do jego obrony. Opowiadają się też za tradycyjną moralnością. W wielu grupach AN symbolika katolicka miesza się z neopogańską.

Autonomiczni nacjonaliści określani są jako „skrajna prawica nowego typu” pomimo, że wiele elementów swojej działalności zaczerpnęli od lewicy anarchistycznej np. strategię „Czarnego Bloku” na manifestacjach i squatting.

Pierwsze grupy AN pojawiły się w Niemczech, gdzie z powodów historycznych panuje najbardziej ostra cenzura polityczna i strategia liderless resistance jest dla nacjonalistów jedyną drogą skutecznego działania. Niemieckie partie nacjonalistyczne (DVU, Republikanie, NPD) odwołujące się do dziedzictwa Trzeciej Rzeszy posiadały poparcie głównie wśród subkultury skinheadów i były prześladowane przez policję polityczną.

Niezależnie od tych partii zaczęto tworzyć nieformalne grupy tzw.Freie Nationalisten (wolni nacjonaliści). Odeszły one od gloryfikowania hitlerowskiej przeszłości i skupiały się na rozwiązywaniu współczesnych problemów. Grupy te ostro odcinały się od skinheadów, których uznawały za element skompromitowany i odstraszający przeciętnych ludzi od nacjonalizmu [7].

W 2002r. ujawnili się Autonomische Nationalisten Berlin (Autonomiczni Nacjonaliści Berlin). Według dostępnych informacji było to pierwsze środowisko odwołujące się do autonomizmu [8]. Następnie grupy autonomiczne zaczęły powstawać we Francji, Włoszech i Hiszpanii. Niedługo później zjawisko autonomizmu pojawiło się też w Europie Środkowej (Polska, Słowacja, Węgry).

Środowiska autonomów w całej Europie posługują się tą samą symboliką. Pierwszym symbolem kojarzonym z AN jest indoeuropejski znak krzyża celtyckiego. Stał się on ogólnoeuropejskim symbolem nacjonalizmu rewolucyjnego już w latach 70-tych XXw.

Innym ważnym dla autonomów znakiem rozpoznawczym jest postać Czarnego Szczura z komiksu „Chlorofil” Raymonda Macherota. Jako pierwsza zaczęła stosować go francuska Grupe Union Défense (GUD). Później wizerunek Czarnego Szczura stał się znakiem rozpoznawczym wszystkich grup AN.

Ideę solidaryzmu narodowego wyraża symbol Miecza i Młota. Był on znakiem Czarnego Frontu, nacjonalistycznego ugrupowania antyhitlerowskiego stworzonego w Niemczech w latach 30-tych przez braci Strasserów. W Polsce do symbolu Miecza i Młota odwoływał się narodowy syndykalista Kazimierz Zakrzewski [9].

Duże znaczenie dla autonomicznych nacjonalistów ma jednolity czarny ubiór podczas manifestacji. Uniemożliwia on rozpoznanie poszczególnych uczestników przez policję. W tym samym celu autonomowie na manifestacjach zakrywają twarze przy użyciu kominiarek, kominów lub tzw.”arafatek”. Dodatkowo maszerujący Czarny Blok ze wszystkich stron zakrywany jest ideologicznymi bannerami.

Elementy straight edge w ideologii i działalności autonomicznych nacjonalistów

Podstawowe trzy zasady subkultury straight edge: „don’t smoke, don’t drink, don’t fuck” od początku są popularne w środowiskach autonomicznych nacjonalistów z całej Europy. Poprzez prowadzenie zdrowego życia bez nałogów dążą oni do stania się elitą wyzwolonej spod panowania demoliberalizmu społeczności.

Autonomiczni nacjonaliści stworzyli swój własny odłam subkultury SXE. Zazwyczaj odrzucają oni wegetarianizm. Zamiast tego do podstawowych trzech zasad dodają aktywne uprawianie sportu. Największą popularnością w tym środowisku cieszą się sztuki walki i siłownia. Hasło „sport, zdrowie, nacjonalizm” ma odciągać młodzież od demoliberalnej degeneracji.

Redaktorzy portalu autonom.pl piszą: „Straight Edge- to poczucie własnej wartości. Czyli: nie potrzeba czegokolwiek, by być „odważniejszym”, „pewniejszym”. To co masz do pokazania, to co sobą prezentujesz- możesz zaprezentować na trzeźwo, a nie pod wpływem alkoholu. Osoby uzależnione od picia czy narkotyków często noszą maski. Budzą się-piją lub zapalają, rano powtarzają to samo. Mogą tak wytrzymać parę lat, co powoduje, że gdy używki zabraknie-są nie nadającymi się do niczego kmiotami. Tak ma wyglądać dumny biały człowiek? Z trzęsącymi się rękoma? Nie mogący funkcjonować bez dopalaczy?”[10].

Aktywiści AN propagują trzeźwy styl życia na wiele sposobów np. akcje ulotkowe, graffiti itp. Bardziej radykalne grupy niszczą też sklepy z alkoholem i papierosami.

Środowiska nacjonalistyczne często organizują amatorskie turnieje mieszanych sztuk walki. W Rosji dużą popularnością cieszy się organizowany przez nacjonalistów turniej „Дух Воина” (Duch Wojownika). Poziom rywalizacji jest w nim tak wysoki, że wyniki są uznawane nawet przez profesjonalne federacje MMA, M1-Global i Srikeforce. Nacjonaliści z Niemiec organizują swój własny turniej MMA pod nazwą „Kampf der Nibelungen”. Nacjonalistyczne turnieje sztuk walki odbywają się również w Polsce. Najbardziej znany z nich jest turniej „First to Fight”.

W środowiskach AN idee straight edge rozprzestrzeniają się też za sprawą nacjonalistycznego odłamu muzyki hard core tworzonego przez takie zespoły jak Daily Broken Dream, Anger Within, Kiborg, Kamaedzica itp.

Środowiska AN propagują straight edge także podczas swoich manifestacji. Transparenty i bandery odwołujące się do trzeźwości i zdrowego życia pojawiały się m.in. w czasie Marszu Niepodległości 11 listopada i Narodowego Święta Pracy 1 maja w Warszawie w latach 2010-2018 [11].

Artykuły promujące SXE pojawiają się na portalach narodowo-radykalnych takich jak: „Szturm”, „Nacjonalista.pl” i „Autonom.pl” [12].

Idee SXE stały się także popularne w środowiskach kibiców piłki nożnej. W Polsce bannery nawiązujące do tej tematyki wieszają na swoich sektorach m.in. kibice Legii Warszawa, Elany Toruń i Lecha Poznań.

Na szczególną uwagę zasługuje narodowy nurt straight edge w Rosji. Tam problem społeczny alkoholizmu jest dużo większy niż w innych krajach Europy. Dlatego grupy odwołujące się do SXE są tam dużo bardziej radykalne i częściej sięgają po przemoc.

Specyficzną rosyjską odmianą SXE jest National Socialist/White Power SXE (NS/WP SXE). Odwołuje się ona do ideologii rasowej lub wprost narodowo socjalistycznej i jest ściśle powiązana ze środowiskiem kibiców piłki nożnej.

Rosyjskie grupy NS/WP SXE prowadzą fizyczną walkę z imigrantami z Kaukazu i Azji Środkowej. Przykładem może być grupa Mad Crowd utworzona przez kibiców Zenita Petersburg. Jej członkowie w 2004r. zastrzelili na ulicy Nikołaja Girienkę, działacza na rzecz „praw człowieka, który był świadkiem oskarżenia w procesie Schutz 8813.

Zakończenie

W demoliberalnej popkulturze lansuje się wizerunek buntownika jako tzw. niegrzecznego chłopca, który pali, pije, bierze narkotyki i uprawia wolną miłość. Głosi się też pseudorewolucyjne hasła typu „róbta, co chceta”. Nie idźmy tą drogą, to pułapka.

Przestrogą niech będą dla nas losy subkultury hippisów. Głosili oni wiele słusznych postulatów (życie w zgodzie z Naturą, potępienie agresywnych wojen USA, odrzucenie zachodniego społeczeństwa burżuazyjnego, ekologia). Hippisi mogli dokonać rewolucji na Zachodzie. Nie udało im się, ponieważ większość z nich zabiło LSD.

System Demoliberalny już kilkaset lat temu wytruł „wodą ognistą” tradycyjne społeczności, które nie mogły lub nie chciały się do niego dostosować: Lapończyków, rdzennych Amerykanów, Aborygenów i Maorysów. W czasach współczesnych tą samą metodą usiłuje niszczyć od środka antysystemowe subkultury.

W latach 90-tych niemal wszystkie nacjonalistyczne manifestacje kończyły się popijawą. Kompletnie pijani nacjo-skini potrafili tam jedynie bełkotać, co mogą zrobić Systemowi. Autor wyraża nadzieję, że tamte czasy są już dla naszego ruchu niechlubną przeszłością. Obecnie wśród nacjonalistów radykalnych dominuje straight edge- zdrowy styl życia i aktywne uprawianie sportu.

My, prawdziwi buntownicy przeciwko Systemowi nie jesteśmy jakąś pijaną zgrają z Woodstocku. Nasz świat to nie „sex, drugs & rock&roll” . Jesteśmy zakonem rycerskim. Nasz świat to mordercze treningi, posty i modlitwy.

Jakub Ignaczak

Przypisy:
[1] – Rettman T., Straight edge. Historia hardcore’u na trzeźwo., Kagra, Poznań 2020, s.19
[2] – ibidem, s. 318
[3] – Kosiński T., „Bądź sobą- idea straight edge w ruchu Autonomicznych Nacjonalistów”
[4] – ibidem
[5] – ibidem
[6] – Kosiński T., Między lewicą, a prawicą-autonomiczny nacjonalizm jako metoda działalności nacjonalistycznej w XXIw. i jego przyszłość w Polsce,
[7] – ibidem
[8] – ibidem
[9] – ibidem
[10] – Autonom.pl, Kontrola własnego życia-Straight Edge
[11] – Onet.pl, Pierwszomajowy pochód nacjonalistów
[12] – Busse A., Straight Edge I sport jako alternatywa wobec nałogów współczesnego świata; Ćwik G., Nacjonalistyczny Straight Edge-przeciwko temu, co niewoli naród; Nacjonalista.pl, Nacjonalistyczny straight edge-droga ascezy i konsekwencji;
[13] Autonom.pl. Od ulotek do trotylu – dwa oblicza nowego rosyjskiego ruchu WP/NS sXe