„Jesteśmy przedstawicielami młodzieży, która czerpie przyjemność z działania” – wywiad z Groupe Union Défense

Groupe Union Défense (Grupa Zjednoczonej Obrony), zwana też „Czarnymi Szczurami”, to jedno z najbardziej rozpoznawalnych ugrupowań nacjonalistycznych, które zasłynęło w Europie dzięki swojej bezkompromisowości oraz efektywności działań – skutecznie łącząc ze sobą radykalizm i rozwój na płaszczyźnie intelektualnej. Powstały w 1968 roku syndykat studencki szybko wyparł z francuskich uniwersytetów zadomowionych tam komunistów, docierając ze swoimi poglądami do młodzieży akademickiej w całej Francji. GUD działa po dziś dzień, w dalszym ciągu realizując główne założenia współczesnego nacjonalizmu i współpracując z wieloma francuskimi nacjonalistycznymi ugrupowaniami – jednym z efektów tej współpracy jest organizowana każdego roku w Paryżu wielka manifestacja ku pamięci Sebastiena Deyzieu, nacjonalisty zamordowanego przez policję, w której udział bierze kilka tysięcy osób. Przed kilkoma dniami udało nam się namówić na luźną rozmowę jednego z działaczy GUD z Paryża, czego efektem jest poniższy wywiad. Zapraszamy do lektury.

Witaj. Na wstępie dziękuję za możliwość przeprowadzenia wywiadu, tym samym zapoznając naszych czytelników z działalnością Waszej grupy. Zacznijmy od początku, a więc przedstaw w kilku słowach czym jest Groupe Union Défense.

Witam. To zaszczyt móc odpowiedzieć na Twoje pytania. W kilku słowach, Grupę Zjednoczonej Obrony definiują trzy punkty. Jest to grono wiernych i nierozłącznych przyjaciół. To także związek studentów. I w końcu, jest to ruch młodzieżowy. Reprezentujemy różną młodzież: zbuntowaną i zuchwałą, jednak ponad wszystko kochającą zabawę i działanie.

Jak możesz określić struktury GUD? Jesteście zhierarchizowaną grupą?

GUD jest hierarchiczny. Nasza organizacja opiera się przede wszystkim na poszczególnych liderach. Rok temu mieliśmy ogólnokrajowego przewodniczącego, odpowiedzialnego za główny porządek i odpowiednie postępowanie wszystkich bojowników. Dzisiaj każda z komórek podlega swojemu własnemu liderowi. Działacze są jednak niezależni i mogą swobodnie prowadzić swoje działania, jak propaganda w internecie, plakaty, wlepki itd. Każdy zajmuje się tym, w czym czuje się najlepiej, wszyscy uznajemy też autorytet naszych liderów.

GUD od początku istnienia (1968 rok) był syndykatem studenckim. Dzisiaj również Wasi aktywiści prowadzą wzmożoną działalność na uniwersytetach, prosiłbym więc pokrótce przedstawić skierowany do studentów program GUD.

Nasz program jest prosty: zapobieganie działaniom komunistów i „organizacji społecznych” na uniwersytetach. Dużą uwagę przykładamy do organizowania debat i konferencji, gdzie prezentujemy swoje nacjonalistyczne idee. W kwestiach socjalnych, optujemy za przyznawaniem stypendiów w pierwszej kolejności tym francuskim studentom, którzy są biedni. Opowiadamy się też za przyznawaniem mieszkań socjalnych wszystkim francuskim rodzinom z dziećmi, oraz za odremontowaniem i przywróceniem do życia rozsypujących się akademików, w których francuscy studenci będą mogli mieszkać za darmo.

W jakich okolicznościach zawiązano GUD?

U podwalin GUD leży ugrupowanie Occident (Zachód), antykomunistyczny i prawicowy ruch, który został dosyć szybko zdelegalizowany przez władze. Niedługo potem powstała skrajnie prawicowa partia polityczna Ordre Nouveau (Nowy Porządek). W latach 60., zwłaszcza w roku 1968, część działaczy tych ugrupowań widząc opanowanie francuskich uniwersytetów przez komunistów postanowiła zmienić taktykę działania. Tak powstał GUD, nacjonalistyczny syndykat studencki.

Co rozumiecie poprzez nazwę Groupe Union Défense?

Przez nazwę Groupe Union Défense rozumiemy, że jesteśmy zjednoczoną grupą broniącą uniwersytetów oraz młodzieży przed upadkiem. Przeciwko dekadencji, komunizmowi, syjonizmowi, antybiałemu rasizmowi, chrystianofobii i masowej imigracji.

Jak określiłbyś profil ideologiczny GUD?

GUD skłania się ku tendencjom Narodowego Rewolucjonizmu. Kochamy nasz kraj i stawiamy interesy narodu ponad nasze osobiste. Jesteśmy przedstawicielami młodzieży, która czerpie przyjemność z działania.

Pośród wielu grup o profilu tożsamościowym we Francji popularny jest slogan-manifest „0% rasizmu, 100% tożsamości”. Jak się do niego odnosicie?

Nie wiem zbyt wiele o ruchach tożsamościowych, skłaniam się raczej ku ruchom nacjonalistycznym. Sam slogan „0% rasizmu, 100% tożsamości” z pewnością może mieć lepszą nośność w odbiorze społecznym. My jednak o to nie zabiegamy. Nie staramy się podobać na siłę. Wystarczy nam pozostawianie naszych przeciwników w cieniu. W swojej działalności staramy się być aktywni, ale „niewidoczni”.

Powyższe pytanie nie znalazło się w tym wywiadzie przypadkowo. Francja boryka się obecnie z problemem masowej imigracji oraz multikulturalizmu. Jak oceniają to zjawisko „zwykli Francuzi”, czy wady płynące z problemów spowodowanych brakiem asymilacji mają odzwierciedlenie w przychylniejszym spoglądaniu na postulaty nacjonalistów?

„Zwykły Francuz” coraz bardziej dostrzega zagrożenia płynące z imigracji, a także związanej z nią utraty naszej tożsamości i naszych wartości. Szczególnie na wsi, gdzie mieszka on sam i nikt nie jest w stanie mu pomóc, gdy zostanie zaatakowany np. przez Araba. Jednak wywierające moralny nacisk lobby „antyrasistów”, syjonistów i socjalistów sprawiło, że jeśli ktoś narzeka dziś z powodu pobicia go przez Arabów, momentalnie nazywany jest „rasistą”! Obecnie we Francji ludzie bardziej boją się miana rasistów, niż pobicia przez imigrantów. Określanie człowieka mianem „rasisty” często kończy się dla niego utratą pracy i innymi nieprzyjemnościami. Pragnąc z tym walczyć, niektórzy nasi działacze zdecydowali się poprzeć, podobnie jak spora część wyborców, radykalnie prawicową partię Front National (Front Narodowy, FN), jednak tylko z tego względu, iż partia ta jest reprezentowana w parlamencie.

No właśnie, jakie jest Wasze zdanie na temat obecnego Frontu Narodowego, zarządzanego przez Marine Le Pen?

Wolałem Front Narodowy kierowany przez jej ojca, Jean-Marie Le Pen’a. Był on bardziej wyrazisty! Marine Le Pen słynie z dobrego wizerunku w mediach i lepszej komunikacji, co pozwoliło FN ponownie dostać się do parlamentu. Należy być jednak ostrożnym wobec Marine, ponieważ jest również znana ze swojej przychylności dla państwa Izrael, a także posiada w swoim najbliższym otoczeniu wielu franko-masonów.

A co możesz powiedzieć o działających we Francji Autonomicznych Nacjonalistach?

Podobnie jak my, Autonomiczni Nacjonaliści (Nationalistes Autonomes) działają bardzo różnie w zależności od miasta, w którym funkcjonują. Są oni uważani za nacjonalistyczny „Czarny Blok”. Tak jak większość nacjonalistycznych grup, szanujemy ich pracę i doceniamy ich istnienie. Szczególnie dlatego, iż zawsze licznie stawiają się na naszej największej nacjonalistycznej demonstracji w Paryżu.

Czy zatem GUD prowadzi obecnie współpracę z którymś z francuskich nacjonalistycznych lub tożsamościowych ugrupowań?

Oczywiście, mamy wielu przyjaciół w innych ruchach. Nasze kontakty opierają się zarówno na wspólnych akcjach, jak i przyjacielskich spotkaniach wieczorami!

Groupe Union Défense w całej Europie kojarzony jest jako nacjonalistyczny syndykat prowadzący walkę na wszystkich frontach (działalność intelektualna, propaganda, akcje bezpośrednie…). Czy w dalszym ciągu działacie według tego wzorca?

To prawda, również dzisiaj GUD jest obecny na każdym froncie działalności nie tylko studenckiej i licealnej. Organizujemy konferencje, zawody sportowe, bezpośredni uliczny aktywizm, a czasem też bardziej uroczyste, rocznicowe wydarzenia. Tego lata zorganizowaliśmy na przykład duży nacjonalistyczny turniej piłki nożnej, w którym udział wzięły ruchu autonomiczne, skinheadowskie, chuligańskie oraz my!

Wielu czytelników interesuje zapewne zagadnienie „GUD wczoraj i dziś”. Proszę o przedstawienie różnic między syndykatem GUD np. z lat 80-tych, a Waszą obecną grupą.

GUD zawsze dostosowywał się do realiów czasów, w których przyszło mu funkcjonować. W latach 80., gdy istniał jeszcze mur berliński i ZSRR, nacisk ze strony lewackich organizacji był ogromny! Spory wpływ na polityczne wydarzenia we Francji w tamtych latach miało również państwo Izrael, założone w 1948 roku przez Wielką Brytanię i ONZ. W całym kraju dochodziło do licznych napięć z organizacjami Betar oraz Żydowską Ligą Obrony. Dzisiaj ugrupowania żydowskich ekstremistów i komunistów, z którymi prowadzimy walkę, są bardziej dyskretne i mniej wydatne. Zauważalna jest jedynie tzw. koalicja „antyfaszystowska” złożona z komunistów i imigrantów. Określamy się zatem anty-antyfaszystami.

Na waszej stronie internetowej można pobrać wydawany przez Was periodyk „Le Rat Qui Rit”. Może kilka słów o tym wydawnictwie?

Rat Qui Rit („Szczur się śmieje”) to przede wszystkim francuskojęzyczna gra słów. Symbolem GUD jest Czarny Szczur. Szczury są znane jako jedne z najinteligentniejszych zwierząt (m.in. dlatego przeprowadza się na nich liczne badania laboratoryjne), które posiadają mocny instynkt przetrwania i tym samym są bardzo silne. Mogą więc wytrzymać duże ataki, w tym atak nuklearny! „Szczur się śmieje” oznacza zatem „GUD się śmieje” i jest to pismo o charakterze polityczno-satyrycznym.

Co roku w Paryżu odbywa się marsz pamięci Sebastiena Deyzieu, organizowany przez Komitet 9 Maja (Comité du 9-Mai, C9M) – jest to jedna z największych manifestacji we Francji, w której udział bierze większość francuskich środowisk nacjonalistycznych. GUD wchodzi w skład koalicji odpowiedzialnej za organizację tego wydarzenia…

Tak, GUD jest współorganizatorem manifestacji C9M, razem z młodzieżówką Frontu Narodowego (Front National Jeune) i Młodzieżą Narodowo-Rewolucyjną (Jeunes Nationalistes Révolutionnaires). Każdego roku zbieramy się pod wejściem do budynku, w którym Sebastien Deyzieu zmarł od obrażeń zadanych mu przez policję. Potępiamy policyjne represje, śpiewając na dziedzińcu budynku ludową pieśń „Les Lansquenets”, kończoną przez nas okrzykiem „Sébastien présent!”. Opowieść o śmierci Sebastiena została bardzo dobrze i nowatorsko przedstawiona w utworze zespołu z nurtu Rock Identitaire Français (RIF), In Memoriam, pod tytułem „C9M”.

Większość francuskich ugrupowań o profilu nacjonalistycznym i tożsamościowym przykłada dużą uwagę do tradycji chrześcijańskiej i jej wpływu na rozwój Francji i Europy. Jak do kwestii religijnych podchodzą aktywiści GUD?

GUD nie jest ruchem religijnym. W naszych szeregach znajdą się chrześcijanie, poganie i ateiści. Zamierzamy jednak bronić religii chrześcijańskiej we Francji i Europie, będącej fundamentem naszej kultury! Jesteśmy również twórcami inicjatywy Unii Obrony Chrześcijan Wschodu (Union Défense des Chrétiens d’Orient), występującej w obronie chrześcijan prześladowanych w krajach muzułmańskich: Koptowie w Egipcie, Marionici w Libanie itd.

Na koniec – czy posiadasz jakąś wiedzę o istniejących w Polsce ugrupowaniach nacjonalistycznych?

Słyszałem o niektórych politycznych ugrupowaniach nacjonalistycznych, jak NOP, jednak wiem, że nie są one reprezentowane w parlamencie. Zetknąłem się również z ruchem nacjonalistów i pogan, Zadrugą, a także wiem o dość dobrze zorganizowanym ruchu nacjonalistycznym wśród polskich chuliganów!

Dziękuję za rozmowę. Ostatnie słowo należy do Ciebie.

Wielkie podziękowania dla Autonom.pl za ten wywiad! Jestem pod wrażeniem poziomu i jakości Twojego francuskiego oraz pytań! Podsumowując, Groupe Union Défense (GUD) łączy w sobie wszystkie trendy. Mamy nacjonalistów wywodzących się z ruchów katolickich, skinheadowskich, tożsamościowych oraz innych, jak np. autonomicznych nacjonalistów. Każdy znajdzie wśród nas swoje miejsce. Jesteśmy raczej wielką rodziną i zgraną grupą prawdziwych przyjaciół, niż ruchem politycznym. Najważniejsze dla nas jest skupianie się na problematyce studentów i licealistów. Życzę powodzenia i długiej żywotności Waszego portalu w internecie! EUROPA, MŁODOŚĆ, REWOLUCJA!