Ponad tysiąc osób wzięło udział w tegorocznej Kolumnie Nacjonalistycznej, która od kilku lat towarzyszy Marszowi Niepodległości w Warszawie, gromadząc tłum...
Read More
UEFA tworzy „bezpieczne miejsca” dla kolorowych fanów piłkarskich na czas EURO
Jak podaje The Independent, UEFA tak bardzo przejmuje się losem niebiałych kibiców na tegorocznych mistrzostwach w Polsce i na Ukrainie, że postanowiła stworzyć dla nich „bezpieczne miejsca”. Rzekomym powodem takich obaw mają być „silne powiązania pomiędzy kibicami piłkarskimi i skrajnie prawicowymi ugrupowaniami politycznymi”. Football Against Racism in Europe (FARE), twór pod auspicjami UEFA, tworzy dziesiątki „bezpiecznych miejsc” w centrach miast, barach, restauracjach i okolicach stadionów na terenie całej Ukrainy. Pewna ilość „bezpiecznych miejsc” będzie również utworzona w Polsce.
Strefy dla (...) Czytaj dalej...
Sergio Ramelli – wspomnienie
29 kwietnia to jedna z wielu tragicznych dat, jakimi naznaczone są dzieje włoskiego ruchu narodowo-rewolucyjnego. To dzień śmierci młodego studenta, brutalnie zabitego za swoje przekonania. Sergio Ramelli, bo o nim będzie mowa, stał się ofiarą „antyfaszystowskiego” terroru rozpętanego przez włoskich komunistów w latach 70-tych. W latach 70-tych włoskie uniwersytety stały się areną starć między komunistami i młodzieżą nacjonalistyczną. W Mediolanie znajdujący się w mniejszości studenci o poglądach narodowych byli poddawani szykanom i terrorowi ze strony przedstawicieli skrajnej lewicy. Właśnie w (...) Czytaj dalej...
Ogólnie o zbliżającej się pierwszomajowej manifestacji
Tekst nadesłany Dosyć często można usłyszeć pytania na temat sensu organizowania i brania udziału w manifestacjach. Ze względu na zbliżającą się pierwszomajową demonstrację organizowaną przez środowisko warszawskich Autonomicznych Nacjonalistów postaram się napisać dlaczego warto na niej być i poruszę kwestię kilku postulatów. Mam nadzieję, że choć w jakimś procencie pomogę podjąć decyzję ludziom, którzy się wahają oraz osobom nie wiedzącym co robić w pierwszy dzień majówki. Ta manifestacja jest bardzo ważna, ponieważ idą za nią silne postulaty ideowe, które warto (...) Czytaj dalej...
O partiach, zmianach, lewicy i prawicy
W obecnych czasach skazani jesteśmy na partie polityczne. Tworzą one naszą rzeczywistość, oczywiście w największej mierze te, które wygrywają wybory. Problem z partiami politycznymi u nas jest taki, że ich nazwy się zmieniają, ale zachowania i w większej mierze liderzy – nie. Zdarza się, że dochodzi do przetasowań na scenie politycznej, ale większych zmian one nie przynoszą. Są to przeważnie jakieś sztuczne rozłamy, po których powstają nowe twory polityczne ze znanymi już wcześniej politykami. Poglądy u polityków w danych partiach (...) Czytaj dalej...
„Z założenia powinniśmy chcieć wykrzesać więcej” – rozmowa z aktywistą Narodowego Rzeszowa
Narodowy Rzeszów to relatywnie nowe i młode środowisko patriotyczne ze stolicy Podkarpacia, które dało się ostatnio poznać między innymi przejęciem inicjatywy na rzeszowskich protestach przeciwko ACTA, a na polu działalności typowo narodowej i patriotycznej – po prostu rozruszaniem „uśpionego” od pewnego czasu Rzeszowa. Rzeszowscy działacze skupiają się w dużej mierze na pielęgnacji pamięci o polskich bohaterach, jak również na pomocy tym, którzy jeszcze żyją – mowa o cyklicznych akcjach pomocy kombatantom. Na ich oficjalnym blogu, który znajdziemy pod adresem nrrz.blogspot.com, (...) Czytaj dalej...
Przyczyny i skutki konsumpcjonizmu
Konsumpcjonizm jest przekonaniem, że możliwe jest osiągnięcie osobistego szczęścia poprzez konsumpcję dóbr i podniesienie statusu poprzez zakup produktów; jest sposobem zaspokojenia własnego ego. Innymi słowy jest po prostu materialnym egoizmem. Ale podobnie jak wiele innych rzeczy, konsumpcjonizm odgrywa również rolę w gospodarce – jest teorią mówiącą o zwiększeniu konsumpcji w czasach wzrostu ekonomicznego, oznaką poprawy warunków życia. Powszechne jest przekonanie, że to konsument dyktuje warunki działalności gospodarki. Moża porównać to do dwuznaczności innych pojęć, ale to temat na osobny artykuł. (...) Czytaj dalej...
Mikis Mantakas – presente!
28 lutego 1975 roku w Rzymie rozegrały się tragiczne wydarzenia, które sprawiły, że młody grecki student stał się męczennikiem włoskiego ruchu narodowo-rewolucyjnego. Tego dnia komuniści zorganizowali demonstrację solidarności z „antyfaszystami” oskarżonymi o brutalny mord na dwójce dzieci działacza Movimento Sociale Italiano, Mario Mattei. Oburzeni nacjonaliści nie pozostają bierni. Walki między komunistami a nacjonalistami trwały już od samego rana.
Po serii gwałtownych starć w okolicach sądu, pod którym odbywała się lewacka demonstracja, grupy „antyfaszystów” przemieszczają się ulicą Ottaviano w stronę rzymskiej (...) Czytaj dalej...
Kłamstwo zakamuflowane w „obiektywnej” relacji lub „zatroskanym głosie obywatela” – na przykładzie materiałów o toruńskim marszu pamięci Żołnierzy Wyklętych
Od czasu do czasu z nudów zdarza mi się przeczytać teksty dotyczące ruchu nacjonalistycznego na lewackich lub mainstreamowych portalach, blogach, niszowych sajcikach. Zwykle chodzi mi wyłącznie o fotografie z nacjonalistycznych manifestacji, czasami również czytam i analizuję owe teksty przez pryzmat swojego hobby i wykształcenia. Nigdy dlatego, aby znaleźć jakieś rzetelne informacje, bo oczywistym jest, że kłamstwa nie są niczym dziwnym ani w mediach związanych bezpośrednio z demoliberalnym Systemem, ani w lewicujących/lewakujących* niszowych środkach przekazu – siłą rzeczy i z ich (...) Czytaj dalej...
Kosowo jest serbskie! – ale dlaczego?
Często spotykamy się w naszym środowisku (jak zresztą w każdym innym) z utartymi sloganami, które rzucone przez kilka osób zyskują popularność i następnie są powtarzane, częstokroć bezrefleksyjnie. Jednym z popularniejszych haseł w ostatnich latach, zarówno w środowiskach stricte nacjonalistycznych, jak i wśród patriotycznie i narodowo nastawionych kibiców piłkarskich*, stało się „Kosowo jest serbskie” („Kosovo je srpsko”). Skąd jednak wzięło się takie przekonanie, dlaczego tak szanujemy Serbów, a także gdzie właściwie jest to Kosowo?
Początki serbskiej państwowości (...) Czytaj dalej...
„Pozdrowienia z Serbii” – Aleksandar Zograf
Czasem opowieści z nękanych wojnami rejonów świata mogą przybrać formy nieco odmienne od tych, do których jesteśmy przyzwyczajeni. Wśród wielu książek, artykułów czy sprawozdań wojennych reporterów, opisujących wydarzenia podczas konfliktu w byłej Jugosławii, czy jak kto woli jugosłowiańskiej wojny domowej, znajdziemy także komiks Aleksnadra Zografa, właściwie Sašy Rakezicia, jednego z animatorów serbskiej podziemnej sceny komiksowej. Pozdrowienia z Serbii: Dziennik komiksowy z czasów konfliktu w Serbii to połączenie autobiograficznej opowieści, rysunkowego pamiętnika i reportażu z targanego wojenną zawieruchą regionu, czy nawet (...) Czytaj dalej...
„Belgradzki Fantom” (2009) – reż. Jovan B. Todorović
Podczas jednej z wrześniowych nocy spod jednego z belgradzkich hoteli znika charakterystyczne białe Porsche 911S. Kradnie je młody chłopak, nie jest to jednak zwykłe przestępstwo – jest rok 1979, a kraj wciąż znajduje się w serdecznym, choć mocno duszącym, uścisku reżimu Josipa Broz Tity i Komunistycznej Partii Jugosławii. W tych realiach kradzieże samochodów nie są rzeczą powszechną, zwłaszcza jeśli są to maszyny luksusowe. Szybko okazuje się, że celem złodzieja jest rzucenie wyzwania Milicji, która zdecydowanie niechętnie rękawicę podejmuje. Przez dziesięć (...) Czytaj dalej...
Tresura w poczuciu winy
Biali mieszkańcy Afryki zwykli opowiadać dowcip: jaka jest różnica pomiędzy turystą a rasistą? Odpowiedź brzmi: około tygodnia. W rzeczywistości nikt się z niego nie śmieje, bo i nie ma z czego się śmiać. Zimbabwe było jednym z ostatnich krajów Afryki, który roztrwonił swój potencjał i zmienił społeczeństwo obywatelskie w społeczeństwo konfliktów społecznych, owocujących wysokim stosem zwłok. Wirus przemocy wędrował po Afryce: Kongo, Wybrzeże Kości Słoniowej, Sudan, Rwanda, Sieera Leone, a nawet Kenia. Afryka była koszmarnym alfabetem krwawych rzezi. Gdy w (...) Czytaj dalej...
