Europejski nacjonalizm wobec amerykańskiego imperializmu
Za umowny początek amerykańskiego imperializmu można uznać przystąpienie USA do I wojny światowej. Amerykanie zrezygnowali wówczas ze swojej prawie stuletniej doktryny izolacjonizmu i nieingerencji w sprawy europejskie. Od tamtej pory z każdym rokiem ich pozycja na świecie rosła, aż do momentu uzyskania całkowitej dominacji po zakończeniu Zimnej Wojny.
Imperialna polityka Stanów Zjednoczonych niesie negatywne konsekwencje i te postaramy się ukazać. Na różnego rodzaju forach politycznych często padają pytania, dlaczego nacjonaliści nie popierają USA. Przecież ten kraj jest ostoją cywilizacji zachodniej (...) Czytaj dalej...
Ani Łukaszenka, ani opozycja – głos nacjonalisty z Białorusi
Prezydent Łukaszenka bądź demokratyczna opozycja białoruska – w taki sposób media świadomie lub nieświadomie prezentują „kwestię białoruską”, w pełni popierając i sympatyzując z tą drugą opcją. Nacjonaliści zaś, przyzwyczajeni do medialnych kłamstw, często zaczynają bezrefleksyjnie brać stronę tych „pokrzywdzonych” przez bajkopisarskich działaczy politycznych. W efekcie tego – piękna, inspirująca mitologia, zgodnie z którą Białoruś – mimo wszelkich wad – pozostaje w dzisiejszym świecie ostatnią wysepką prawdziwego świata tradycyjnego, swoistą Utopią, rządzoną przez mądrego i samodzielnego Ojca narodu („Baćkę”). Łukaszenka postrzegany (...) Czytaj dalej...
Nacjonalistyczne squaty we Włoszech – historia ruchu CasaPound
Siłę włoskiego ruchu narodowo-rewolucyjnego, oprócz bogatej tradycji faszyzmu z lat dwudziestych i trzydziestych ubiegłego wieku, tworzą obecnie setki różnorodnych inicjatyw społeczno-politycznych i kulturalnych. Bezowocność działalności parlamentarnej oraz klęska strategii terroryzmu sprawiły, że młodzi nacjonaliści zaczęli poszukiwać alternatywnych form aktywności. Najbardziej znaną z nich stało się tworzenie „centrów społecznych” – miejsc wspólnego życia i aktywizmu. Zanim jednak w 2003 doszło do powstania znanego w Polsce już od kilku lat ruchu CasaPound, włoskim nacjonalistom przyszło przebyć wiele trudów i niepowodzeń, często działając (...) Czytaj dalej...
Historia korsykańskiego nacjonalizmu
Nowe czasy, nowy ruch
Krótka historia Irlandzkiej Republikańskiej Armii
O Czarnym Szczurze i pewnej czcionce
Po roku 1968 francuskie uniwersytety zostały opanowane przez lewackich działaczy. W tym samym czasie nacjonalistyczni studenci utworzyli Groupe Union Défense (Zjednoczoną Grupę Obrony – GUD), która przez następne lata toczyła zażarte walki o panowanie na uniwersytetach (...) Czytaj dalej...
Kryzys liberalnego świata
Roger Coudroy – europejski nacjonalista, bojownik o Wolną Palestynę
Jednym z przykładów współpracy w walce o wolność, jest postać Rogera Coudroy’a, nacjonalisty a zarazem pierwszego europejczyka, który zginął walcząc z bronią w ręku przeciw (...) Czytaj dalej...
O partiach, zmianach, lewicy i prawicy
Roman Zencov: Jestem nacjonalistą, jestem socjalistą!
Zamieszczamy odpowiedź Romana Zencova, lidera rosyjskiego ruchu nacjonalistycznego Soprotivlenie, na zmanipulowane informacje, które pojawiły się w rosyjskojęzycznych massmediach w związku z wytycznymi władz Kraju ałtajskiego (do spółki z Federalną Służbą Bezpieczeństwa, następczynią KGB) dla dyrektorów placówek oświaty. Zarządzającym takimi placówkami zaleca się, aby nie dopuszczali członków ruchu Zencova do zajęć z młodzieżą w zakresie zdrowego i sportowego trybu życia. Artykuł, którego nie ma sensu w całości przytaczać, a z którego treścią można z braku zajęć zapoznać się TUTAJ, nie odbiega (...) Czytaj dalej...