Druga połowa lat 70-tych XX wieku była szczytowym okresem aktywności włoskiego ruchu nacjonalistycznego. W okresie tym włoscy nacjonaliści stawali do walki nie tylko z pistoletem, lecz także gitarą w ręku. Tworzenie niezależnej kultury stało się jedną z głównych form działania młodych aktywistów. Pojawił się szereg zespołów i bardów, którzy zagrzewali swymi pieśniami do walki. W tych właśnie latach ma swój początek istniejąca do dziś włoska scena „Musica Alternativa”.

Kulminacyjnym punktem rozwoju narodowej kontrkultury stała się organizacja festiwalu Campo Hobbit w 1977 roku. Jego nazwa odwoływała się do słynnych powieści Johna Ronalda Reuela Tolkiena „Hobbit” i „Władca Pierścieni”. Przetłumaczone w latach 70-tych na włoski dzieła Tolkiena od razu zostały okrzyknięte przez lewaków „faszystowskimi” i „reakcyjnymi”. Sprawiło to, że książki te stały się kultową literaturą narodowej młodzieży. Opowieści o wierności, odwadze, honorze oraz samotnej walce z potężnymi siłami Zła, znakomicie oddawały ducha włoskiego ruchu narodowo-rewolucyjnego. Tolkienowskie odwołania widać wyraźnie także w nazwach zespołów, takich jak Compagnia dell’Anello (Drużyna Pierścienia), Terre di Mezzo (Śródziemię), czy Amici del Vento (Przyjaciele Wiatru).

Pierwszy Campo Hobbit odbył się 11 i 12 czerwca 1977 roku w miejscowości Montesarchio w prowincji Benevento. Symbolem festiwalu stał się Krzyż Celtycki – obecny na  plakatach, ulotkach i zaproszeniach. Organizatorem obozu był Generoso Symeon, lider miejscowego oddziału Movimento Sociale Italiano. Ponad dwa tysiące młodych nacjonalistów zjechało się, by dyskutować o swoich ideałach, wymieniać się doświadczeniami z działalności, a przede wszystkim słuchać muzyki. Przed tak liczną publicznością wystąpiły między innymi grające gitarowe ballady Compagnia dell’Anello i Amici del Vento oraz rockowy Janus. Organizacja festiwalu stała się przyczyną żywiołowego rozwoju kolejnych inicjatyw i projektów artystycznych, stąd określenie „Cultura 77” na całą ówczesną scenę narodową.

Drugi Campo Hobbit zorganizowany przez młodzieżówkę MSI – Fronte della Gioventu w Fonte Romana w regionie Abruzzo miał miejsce w dniach 23 do 25 czerwca 1978 roku. Na koncertach występowali artyści tacy jak Fabrizio Marzi,  Renato Colella, Michele di Fio, Compagnia dell’Anello, Janus i inni. Na tym festiwalu zadebiutował też słynny bard Massimo Morsello, ścigany później przez służby specjalne pod zarzutem „prowadzenia działalności terrorystycznej”.

Trzeci Campo Hobbit oceniany jest jako najliczniejszy i najbardziej udany festiwal w historii włoskiej „Musica Alternativa”.  Zorganizowany z inicjatywy Marco Tarchi’ego – wydawcy magazynu „La Voce della Fogna” („Głos rynsztoka”) przyciągnął rekordową liczbę uczestników. Tysiące młodych ludzi przybyło 16 lipca 1980 roku do malowniczo położonej, opuszczone wsi Castel Camponeschi w Abruzzo. Na festiwalu odbył się szereg debat dotyczących strategii działania ruchu, zorganizowano także spotkania poświęcone zagadnieniom dotyczącym sztuki (odczyty poetyckie, wystawy malarstwa, przedstawienia amatorskich teatrów) oraz rozwojowi nowych formom nacjonalistycznej propagandy takich, jak np. pirackie rozgłośnie radiowe. Na obozie swoje stoiska posiadały nacjonalistyczne wydawnictwa i czasopisma. Główną atrakcją pozostała jednak muzyka. Łącznie na scenie zaprezentowało się kilkanaście zespołów i niezależnych wykonawców.

Ostatni obóz z cyklu Campo Hobbit miał miejsce w 1981 roku. Olbrzymia fala represji (aresztowanie setek aktywistów, delegalizacja ugrupowań), jakie spadły na ruch narodowo-rewolucyjny po 1982 roku uniemożliwiła dalszą kontynuację festiwali. Wielu artystów, takich jak Massimo Morsello, czy Marcello De Angelis musiało opuścić Włochy i udać się na emigrację, z której powracali nieraz po latach spędzonych na obczyźnie.

Nie był to jednak koniec włoskiej „Musica Alternativa” – ona żyje i rozwija się do dziś. O wykonawcach takich jak Ultima Frontiera, 270bis, Hobbit, Skoll, Intoleranza, Non Nobis Domine czy Zetazeroalfa słyszał każdy nacjonalista i choć często ich styl różni się od starych balladowych brzmień z lat 70-tych, to wszystkie korzeniami tkwią w epoce pierwszych Campo Hobbit. Dziesiątki zespołów, setki koncertów, liczne niezależne radiostacje tworzą dziś prawdopodobnie najsilniejszą nacjonalistyczną scenę muzyczną w Europie.

NazRev

 

Chętnym do zapoznania się z włoską muzyką niezależną polecamy portal www.cantiribelli.com.

 

Nie był to jednak koniec włoskiej „Musica Alternativa” – ona żyje i rozwija się do dziś. O wykonawcach takich jak Ultima Frontiera, 270bis, Hobbit, Skoll, Intoleranza, Non Nobis Domine czy Zetazeroalfa słyszał każdy nacjonalista i choć często ich styl różni się od starych balladowych brzmień z lat 70-tych, to wszystkie korzeniami tkwią w epoce pierwszych Campo Hobbit. Dziesiątki zespołów, setki koncertów, liczne niezależne radiostacje tworzą dziś prawdopodobnie najsilniejszą nacjonalistyczną scenę muzyczną w Europie.